Python powstał we wczesnych latach 90. i od początku zawładnął sercami wielu programistów. Jego twórca, Guido van Rossum, stworzył go jako następcę dla języka ABC. Nietypową nazwę zaczerpnął z popularnego serialu komediowego „Latający cyrk Mothy Pythona”, którego był fanem.
Według twórcy filozofia języka opiera się na czytelności kodu oraz syntaksie pozwalającym programistom na precyzyjne wyrażanie myśli z użyciem małej liczby linii kodu. Język Python jest rozwijany jako oprogramowanie open source, czyli o otwartej licencji. Aktualnie jest zarządzany przez Python Software Foundation.
Jego przejrzystość i łatwość użycia sprawiły, że stał się ulubionym językiem wielu programistów na całym świecie. Istotna też jest bardzo dobra dokumentacja, a także dostęp do licznych gotowych bibliotek i modułów rozszerzających możliwości samego języka, jak choćby PySide, Django, Flask, PyQt, Numpy. Dzięki nim Python umożliwia zarówno tworzenie gier, jak i uczenie maszynowe!
Języki programowania dzielimy na dwie kategorie: kompilowalne i interpretowalne. Python zalicza się do drugiej z nich. Oznacza to, że jest to język niewymagający kompilacji (czyli translacji kodu na plik binarny), a interpretowany niejako „w locie”. Dzięki tej cesze Python jest językiem programowania łatwym do debugowania, niewymagającym instalowania specjalistycznego oprogramowania do kompilacji, często odpalanym bezpośrednio w konsoli lub przechowywanym na przykład na serwerze w postaci plików – skryptów. Do grona interpretowalnych języków zalicza się też na przykład język PHP. Ich główną zaletą jest niezależność od platformy, na której język jest uruchamiany – jeśli tylko w kodzie nie wykorzystujemy cech specyficznych dla danej platformy, kod napisany w Pythonie uruchomimy zarówno na Windowsie, jak i Linuxie.